Sabırlı bekleyiş bitti ve meleğimiz geldi. 18 Haziran'dan beri gözlerimizi ayıramadığımız oğlumuz büyüdü de 2 aylık bile oldu. Hayatın anlamı bu olmalı diye düşünüyorum. Öncesi yokmuş gibi gözlerime gözlerini dikerek baktığında. Allah'ın kadınlara ne büyük bir lütfu anne olmak; dileyen herkesin duaları kabul olur inşallah. İşte bu sarhoşluk içinde blog nedir unuttum ama bundan sonra yavaş yavaş adapte olmaya çalışacağım. Zira bebekli günler çok çabuk geçiyor, hele ilk zamanlar gece ile gündüz arasındaki farkı gün ışımasa anlamak imkansız gibiydi. Ama korkulacak hiç birşey yok; zaman gerçekten çabuk geçiyor. Onların sağlıklı ve mutlu olmaları da zorlukları aşmaya yardımcı. Herkese yeniden merhaba ve kısa zaman içinde tekrar görüşmek dileğiyle...
