Mezartaşının üstünde babasının adına seçtiği yazı şöyleydi: "TANRININ CENNETİNİ YERYÜZÜNDE İSTEDİ" (Milan Kundera, Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği)
Artık Selenden'in tatlı düşler mutfağı olmanın ötesine geçme zamanının geldiğine inanıyorum. Daha çok yazıp çizdiğim, okumaktan keyif aldıklarımı paylaştığım bir buluşma mekanı olmasını istiyorum. Ama yine de, mutfağımın terapim olduğunu inkar etmiyorum. Her ne kadar uzun süredir beni gerçekten dinlendiren ve günlük rutinin dışına çeken mutfak uğraşımı, Kerem'i bahane ederek oldukça ihmal etsem de bu böyle gitmez diyorum ve kolları sıvıyorum. Kendime hedefler koymaya karar verdim. İlki, blogumun gerek görsel gerekse içeriksel kapsamını genişletmek ve zenginleştirmek için daha fazla tarif denemek ve fotoğraf çekmek. İkinci hedefim, grafik tasarımı ile ilgili, eğer zaman harcayıp öğrenebilirsem tamamen amatörce de olsa kendi sitemin grafiklerini hazırlamak. Üçüncü hedef, yemek uğraşının dışına çıkıp okuduğum, gördüğüm ne varsa bunlarla ilgili gevezelik etmek. Artık dinleyen çıkar mı onu bilmiyorum ama bu blogu da en başından beri birileri okusun diye yazmadığımı da itiraf etmek istiyorum. Tıpkı yemek yapmak gibi yazmak, içindekileri dışarı çıkarmanın da rahatlatıcı bir yanı var. Ve benim bu aralar söylemek istediğim çok şey var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder